Ik vind het leuk om af en toe een proefrit te maken met voertuigen om geen andere reden dan de jeuk te krabben. Dit is precies waarom je de Rolls-Royce Cullinan ziet op de digitale pagina’s van Speedhunters.
De kans krijgen om in een gloednieuwe Rolls-Royce te rijden, kom ik niet vaak tegen, maar als het gebeurt, is het niets minder dan een traktatie. De vorstelijke modellen van het Britse merk zijn zo vreemd en los van mijn persoonlijke autorealiteit, maar ze verrassen me altijd.
Elke auto – zelfs een auto waarmee u dagelijks onderweg bent – zou een glimlach op uw gezicht moeten kunnen toveren. Sportwagens hebben dat altijd voor mij gedaan, maar nu ik deel uitmaakt van een gezin van vijf, is het bezit van een grote SUV iets waar ik af en toe aan denk. Het is natuurlijk allemaal theoretisch, benaderd op een ‘wat als’-manier.
En dat ‘wat als’-gedachte leidde tot dit verhaalidee. Ik dacht dat het cool zou zijn om hier en daar een weekend door te brengen met het bemonsteren van de A-lijst van SUV’s om echt te zien wat er in de hogere regionen van het segment wordt aangeboden. En wat is een betere manier om dat te beginnen met wat waarschijnlijk een LUV zou moeten worden genoemd – a luxe bedrijfswagen – de Rolls Royce Cullinan.
Ik ben nu drie voertuigen diep in deze studie, maar het is de Cullinan waar mijn kinderen het meest van hebben genoten. Natuurlijk zouden ze degene kiezen die net zoveel kost als een herenhuis – of een appartement van 68 vierkante meter in de uiterste buitenwijken van Tokio.
Ik neem het ze echter niet kwalijk; de Cullinan is een indrukwekkende machine, hoe je het ook bekijkt.
Dit is waarschijnlijk het juiste moment om te benadrukken dat de meeste nieuwe Rolls-Royce-kopers nog vijf auto’s in hun garage zullen hebben, en ze houden echt van individualisme en personalisatie. Er is hier dus een kleine link met ieder van ons die onderweg meerdere aangepaste projecten heeft.
Daarom heb ik voor deze rit gekozen voor de ‘Black Badge’-versie – die zaken als verduisterde chromen details en koolstofvezelbekleding door het hele interieur heeft – boven de alledaagse (ja, rechts) Cullinan.
Ik moet ook de olifant in de kamer erkennen die de metallic paarse buitenkant is. Eerlijk gezegd is dit waarschijnlijk het ding dat ik het leukst vond aan deze Rolls-Royce. Want als je in de positie bent om een half miljoen dollar op zoiets als dit neer te leggen, ga dan los, zou ik zeggen.
Om de Rolls in zijn geheel te proeven, heb ik twee heel verschillende excursies gepland. De eerste was een reis vanuit Tokio naar het platteland van Chiba om mijn drie jongens mee te nemen voor paardrijlessen. Als ik een butler had en zijn naam Jeeves was, zou Jeeves zich zeker hebben omgedraaid en me gefeliciteerd hebben met een passende keuze voor een activiteit voor de kolossale Cullinan.
De rit van een uur uit de hoofdstad van Japan was beter dan ik had verwacht. Ik had enorm veel plezier met het wijzen van de 2,7 ton wegende Cullinan over de Shuto Expressway en vervolgens over de provinciale snelwegen.
Terwijl ik meestal doorga over stuurgevoel en een communicatief chassis, was ik deze keer even perplex en onder de indruk van het isolement dat dit voertuig om me heen creëerde. De bijna stille rit, de zacht geveerde luchtvering en het concertachtige podium dat het audiosysteem creëerde, resulteerden in de meest comfortabele rijervaring van mijn leven. De kinderen waren het er ook mee eens, want ze sliepen allemaal binnen 10 minuten nadat ze ons huis hadden verlaten.
Onder de motorkap is het dezelfde 6,75-liter twin-turbo V12 die in het hele Rolls-Royce-gamma wordt gebruikt, maar in deze Black Badge-versie is hij lichtjes afgeremd om 600 pk en 850 Nm zijdezacht, romig koppel te produceren. Het is zo overdreven dat het alleen maar de voor de hand liggende keuze voor het voertuig zou kunnen zijn.
Dit vermogensniveau biedt de Cullinan meer prestaties dan u ooit nodig zou hebben, waardoor u ondanks het enorme gewicht van de auto krachtig kunt accelereren en direct kunt inhalen. Wat betreft het brandstofverbruik, daar praten we waarschijnlijk maar beter niet over. Natuurlijk, als je dit ding in de eerste plaats kunt betalen, hoef je je nauwelijks zorgen te maken over de bedrijfskosten.
Administratief Paars & Gentleman’s Carbon
Zwaai de deuren open (die trouwens zelfsluitend zijn) en je wordt begroet door een op maat gemaakte cabine. Ook het exterieur is natuurlijk naar eigen wens in te richten en er zijn zoveel kleuren en koetswerkopties dat je met gemak de hele dag met de configurator kunt spelen.
De materiaalkeuze is anders dan alles wat u in elke andere auto zult aantreffen.
Het is allemaal soepel leer, perfect afgewerkt metaal of zachte vloerbedekking.
Zonder de koolstofvezelaccenten te vergeten die de Black Badge-auto’s krijgen.
Het weefsel is echt iets anders. Ik noem het ‘gentleman’s carbon’ omdat het intrinsiek complex en visueel verbluffend is, maar absoluut geen doel dient om de Cullinan te verlichten of te versterken. Maar het is belachelijk gaaf en daarom een must-have.
De gefreesde en gepolijste staafluidsprekerroosters zijn ook behoorlijk wild.
Het infinity-logo heeft niets te maken met Mazda’s of het luxemerk van Nissan, maar veeleer met het Black Badge-symbool van het door Rolls-Royce aangedreven Bluebird K3-watervliegtuig waarmee Malcolm Campbell in 1930 een snelheidsrecord vestigde. Dat is erfgoed om over op te scheppen.
De achterdeuren zwaaien open totdat ze loodrecht op de carrosserie staan, waardoor onbeperkte toegang mogelijk is – zelfs als drie kinderen tegelijkertijd proberen binnen te komen. Zeggen dat de beenruimte voldoende is, zou het understatement van de eeuw zijn.
Overigens kunt u de achterbankopstelling uitrusten met een luxere tweezitsoptie, compleet met een vaste middenconsole.
Het infotainment achterin bestaat uit twee aanraakschermen die naar buiten draaien als je de verchroomde tafels laat zakken. In ons geval zouden twee schermen voor drie jonge jongens nooit goed aflopen.
Het is je misschien opgevallen dat de interface wordt bestuurd door een BMW-afkomstige i-Drive-achtige controller, en dat alle menu’s sterk lijken op die van BMW’s. Dit is geen slechte zaak, want het is een bewezen systeem dat werkt.
Een van de coolste feesttrucs van de Cullinan zijn de optionele picknickstoelen en tafel die aan de achterkant kunnen worden uitgeklapt. Ik vond het leuk om hier te zitten en naar mijn kinderen te kijken; alleen jammer dat er geen champagne was om van te nippen.
Uiteindelijk werd mij gevraagd om het gigantische voertuig van de enige toegangsweg naar de velden te verplaatsen, maar de paardrijactiviteiten van de dag waren toch zo goed als ten einde. We pakten in en gingen naar huis.
Het andere gezicht van de Cullinan
De Cullinan bewees zich overdag als een geweldige gezinsauto. Nu was het tijd om zijn evenwicht ‘s nachts, in de stad, te bewonderen.
Hiervoor had ik maar één locatie in gedachten: het Kabukicho-gebied van Shinjuku. Dit is een van de schaduwrijkere buurten van Tokio en je kunt er elk type bar vinden om je fantasie te prikkelen. Nadruk op het kietelen.
De Cullinan in de stad in het donker was een mooi gezicht, en hij torende gewoon uit boven elke auto die voorbij reed.
Het kondigt op elegante wijze aan dat er een belangrijk iemand in de buurt kan zijn. Maar niet deze specifieke nacht, gewoon een zweterige fotograaf die tegenliggers probeert te ontwijken voor de perfecte foto.
Het was hier dat ik eindelijk wat tijd had om na te denken over voertuigen zoals de Cullinan, die hoogstwaarschijnlijk als totaal extravagant zouden worden afgedaan.
Dat is misschien waar, maar er blijft een markt voor modellen als deze.
En na een paar dagen bij de Rolls te hebben doorgebracht, kwam ik tot de conclusie dat als ik ooit in een positie zou zijn om zoiets te bezitten als onderdeel van een grotere garage met auto’s, ik dat absoluut zou doen. Wat de Cullinan biedt, is anders dan al het andere dat er is.
In een wereld van overdaad past het helemaal – vooral in deze exacte configuratie en kleur.
Wat Rolls-Royce opnieuw heeft gedaan, is zijn klanten een uniek product bieden met net zoveel karakter als elke andere sportwagen. Het is een heel ander soort personage, maar net zo boeiend.
Verschillende werelden. Verschillende prioriteiten. Zelfde glimlach.
Dino Dalle Carbonare
Instagram: dino_dalle_carbonare
dino@speedhunters.com
creditSource link
